Ποιος δεν έχει δει – ή ζήσει – τη σκηνή; Ένας οδηγός φωνάζει έξαλλος, κορνάρει, κάνει επικίνδυνες μανούβρες. Μερικές φορές πετάει και καμιά χειρονομία. Άλλες φορές πάει ακόμα πιο μακριά: κατεβαίνει από το αυτοκίνητο για να “ζητήσει το λόγο”. Αυτό είναι το λεγόμενο road rage, ή αλλιώς οδική επιθετικότητα. Ένα φαινόμενο που δεν αφορά μόνο την οδήγηση, αλλά και την ψυχική μας κατάσταση.
Δεν είναι απλώς «νεύρα»
Το road rage δεν είναι απλώς ένας εκνευρισμός επειδή κάποιος μας έκλεισε τον δρόμο ή άργησε να ξεκινήσει στο φανάρι. Όπως εξηγεί η ψυχολόγος Μαρία Αντωνίου, πρόκειται για μια μορφή ξεσπάσματος που τις περισσότερες φορές έχει βαθύτερα αίτια.
«Οι οδηγοί πολλές φορές κουβαλούν μαζί τους την ένταση της ημέρας, το άγχος της δουλειάς, προσωπικά προβλήματα. Το αυτοκίνητο γίνεται ένας ‘ασφαλής’ χώρος όπου νιώθουν ότι μπορούν να ξεσπάσουν, χωρίς συνέπειες. Κι όμως, οι συνέπειες υπάρχουν.»
Γιατί μας πιάνει το «τέρας της ασφάλτου»;
Η καθημερινότητα είναι πιεστική. Ξυπνάς βιαστικά, είσαι ήδη εκνευρισμένος, η πόλη έχει κίνηση, τα πάντα πάνε αργά κι εσύ θες να φτάσεις γρήγορα στη δουλειά. Κάποιος πετάγεται μπροστά σου. Η πρώτη αντίδραση είναι αυθόρμητη: κορνάρισμα, φωνή, μερικές φορές και χειρότερα.
Αλλά γιατί αντιδρούμε έτσι; Γιατί τόσο θυμός;
Η απάντηση βρίσκεται στην ψυχική φόρτιση που ήδη κουβαλάμε. Ο δρόμος γίνεται το πεδίο στο οποίο βγαίνει στην επιφάνεια όλη αυτή η ένταση. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ο “άλλος οδηγός”. Είναι και η έλλειψη υπομονής, η έλλειψη διαχείρισης συναισθημάτων και, κυρίως, η έλλειψη κατανόησης – προς τον εαυτό μας και προς τους άλλους.
Το road rage δεν είναι μόνο θέμα κακής συμπεριφοράς. Είναι και θέμα ασφάλειας – και ψυχικής υγείας.
Οδηγώντας με ένταση και θυμό, αυξάνεται ο κίνδυνος να προκαλέσουμε ή να εμπλακούμε σε ατύχημα. Παράλληλα, η συνεχής οδήγηση υπό πίεση μπορεί να μας επιβαρύνει και σωματικά: πονοκέφαλοι, αυξημένη πίεση, κόπωση, ακόμα και πανικός σε κάποιες περιπτώσεις.
Και στο τέλος της μέρας, αυτός που υποφέρει περισσότερο, είμαστε εμείς.
Μπορούμε να το ελέγξουμε;
Η απάντηση είναι ναι — αλλά χρειάζεται επίγνωση και πρακτική. Η ψυχολόγος Αντωνίου προτείνει κάτι απλό: να δούμε κάθε οδηγική εμπειρία ως μια άσκηση αυτοπαρατήρησης.
Αν νιώσεις να ανεβαίνει ο θυμός, σταμάτα για λίγο, πάρε μια βαθιά ανάσα, άνοιξε το παράθυρο, άκου χαλαρή μουσική. Αν γίνεται συνέχεια, ίσως αξίζει να το συζητήσεις με κάποιον ειδικό.
Η ψυχοθεραπεία δεν είναι “υπερβολή” – είναι εργαλείο αυτογνωσίας. Και βοηθάει όχι μόνο στην οδήγηση, αλλά σε όλες τις πτυχές της ζωής.
Η οδήγηση μπορεί να γίνει πολύ πιο ήρεμη και ασφαλής, αν όλοι βάλουμε λίγο νερό στο κρασί μας. Να σκεφτούμε τον άλλον όχι ως «αντίπαλο» αλλά ως άνθρωπο που ίσως έχει κι αυτός μια δύσκολη μέρα.
Δεν χρειάζεται να γίνουμε τέλειοι οδηγοί. Αρκεί να προσπαθούμε να μην είμαστε επικίνδυνοι. Ούτε για τους άλλους – ούτε για τον εαυτό μας.
Διαβάστε επίσης:
Πόσα χρήματα έχει δώσει ο «Εκατομμυριούχος» μετά από 500 επεισόδια στον ΑΝΤ1;
Γιατί έβαλε τα κλάματα η Σίσσυ Χρηστίδου στην εκπομπή της Φαίης Σκορδά
