Το «Αλ Τσαντίρι Νιουζ» έκανε το γνωστό του πέρασμα από το MEGA και το αποτέλεσμα ήταν αυτό που όλη η αγορά ξέρει αλλά κανείς δεν παραδέχεται: όταν ο Λαζόπουλος μπαίνει στο παιχνίδι, κάποιοι καλύτερα να κλείσουν τα monitor και να πάνε μια βόλτα.
Το δίωρο έγραψε 21,2% στο σύνολο, 18,8% στο δυναμικό, άγγιξε 24,3% σε επιμέρους και μάζεψε 2,4 εκατ. τηλεθεατές.
Για να το πούμε αλλιώς: όχι, δεν ήταν «μια καλή βραδιά». Ήταν ξεβόλεμα.
Και κάπου εκεί αρχίζει και το ωραίο.
Οι ίδιοι σταθμοί που μιλούν νυχθημερόν για «νεανικό κοινό», «σύγχρονη ψυχαγωγία», «καινούρια formats» και «φρέσκια ματιά»… είδαν τον Λαζόπουλο να περνάει από πάνω τους με αριθμούς που νόμιζαν ότι υπάρχουν μόνο στα press kits του 2010.
Ανταγωνιστές που χτίζουν ολόκληρες σεζόν γύρω από ένα 12% ξαφνικά βρέθηκαν απέναντι σε ένα πρόγραμμα που τους πέρασε 6,6 μονάδες χωρίς καν να σηκώσει φρύδι.
Και βέβαια, το επικότερο όλων: το ύφος «εμείς δεν συγκρίνουμε τηλεθεάσεις».
Σωστά. Γιατί να συγκρίνετε; Ποιος ο λόγος;
Δεν βγαίνει.
Όσο κάποιοι προσπαθούν να εξηγήσουν τα ανεξήγητα στα πρωινά meetings, το κοινό έκανε το πιο απλό πράγμα:
πήγε εκεί που υπάρχει σάτιρα, λόγος, άποψη και ένα πρόσωπο που ξέρει να το κρατά δύο ώρες μπροστά στην τηλεόραση χωρίς να χρειάζεται challenges, κουίζ ή πλαστικά λουλούδια.
Και τώρα όλοι έχουν στραμμένα τα βλέμματα στην Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου.
Όχι μόνο οι τηλεθεατές.
Και οι διευθυντές προγράμματος.
Και οι social media managers.
Και, κυρίως, όσοι ψάχνουν τρόπο να εξηγήσουν στους πάνω ότι «δεν φταίει το πρόγραμμα, φταίει η βροχή».
Τελικά, το Τσαντίρι δεν είναι απλώς εκπομπή. Είναι crash test.
Και κάποιοι απέτυχαν spectacularly.
