Ο Τζορτζ Κλούνεϊ  δεν το έγραψε στα social, δεν το διαφήμισε. Το έκανε γιατί το ένιωθε.

Το 2013, ο Τζορτζ Κλούνεϊ , στο απόγειο της καριέρας του, κάλεσε 14 από τους πιο στενούς του φίλους για δείπνο. Ήταν οι άνθρωποι που τον στήριξαν πριν γίνει διάσημος, που του άνοιξαν τα σπίτια τους, που τον πίστεψαν όταν δεν είχε τίποτα.

Όταν έφτασαν, τους περίμενε μια βαλίτσα γεμάτη με 1 εκατομμύριο δολάρια – για τον καθένα. Μετρητά. Χωρίς όρους. Χωρίς επιστροφή. Και για να μην επιβαρυνθούν με φορολογικές υποχρεώσεις, κάλυψε και τους φόρους ο ίδιος.

Όπως δήλωσε αργότερα:

«Κοιμόμουν στους καναπέδες τους όταν ήμουν άφραγκος. Χωρίς αυτούς, δεν θα ήμουν αυτός που είμαι σήμερα.»

Μια κίνηση σεμνή αλλά συγκλονιστική, από έναν σταρ που ξέρει τι σημαίνει ευγνωμοσύνη.
Αν αυτό δεν είναι αληθινή φιλία και γενναιοδωρία, τότε τι είναι;