Διάφανη αγάπη : Από το πρώτο επεισόδιο ήταν ξεκάθαρο πως ο Στέφανος κάποια στιγμή θα περάσει τη φωτεινή πόρτα και θα εγκαταλείψει τον κόσμο των ζωντανών. Κι όμως, το πώς φτάνουμε εκεί είναι γεμάτο ανατροπές, δράμα και βαθιά συγκίνηση.
Η Φωτεινή, που τον συντροφεύει σε όλη τη διαδρομή, κρατά το πιο μεγάλο μυστικό: ότι είναι νεκρή. Και παρά τις προειδοποιήσεις της ότι δεν πρέπει να εμπλακεί συναισθηματικά, ο Στέφανος δένεται ξανά μαζί της σαν πατέρας, χωρίς να γνωρίζει την αλήθεια. Την ημέρα που έρχεται το αποχαιρετιστήριο γράμμα του, όλα αλλάζουν.
Η αφήγηση μας γυρίζει πίσω: Ο Στέφανος, όταν ήταν ακόμη στρατιώτης, είχε παρακολουθήσει νεαρό άνδρα να διακινεί ναρκωτικά. Αν και του είχε δοθεί εντολή να μην παρέμβει, τον ακολούθησε και σκότωσε τον άντρα. Ο νεαρός ήταν ο πατέρας του Χρήστου.
Αργότερα, ο Χρήστος βγάζει το όπλο του εναντίον της μητέρας του Φωτεινής. Όταν αποκαλύπτεται η αλήθεια, ο Στέφανος προσπαθεί να τον σταματήσει. Παράλληλα, η Φωτεινή μαθαίνει για τον θάνατό της. Όταν βλέπει πια καθαρά όσα έγιναν, ζητά από τον πατέρα της να αφήσει τον Χρήστο να ζήσει και να επιλέξει το φως αντί για τη βία.
Η Εξομολόγηση του Χρήστου είναι η πιο έντονη στιγμή: ζητά να φύγει και να πάρει τις ευθύνες του. Ο Στέφανος του λέει:
«Η μητέρα μου τού συμπεριφέρθηκε σαν να ήταν ήδη νεκρός».
Στο τέλος, η Φωτεινή του ζητά να δώσει συγχώρεση, όχι μόνο στον Χρήστο, αλλά και στον ίδιο του τον εαυτό. Είναι η στιγμή που ο Στέφανος καταλαβαίνει ότι ήρθε η ώρα να φύγει.
Στην τελευταία σκηνή, περνά τη φωτεινή πύλη, αφήνοντας πίσω του ό,τι κουβαλούσε. Η Φωτεινή, γεμάτη ικανοποίηση, κρατά τον “τυχερό σπασμένο κρίκο” της αλυσίδας της, το μοναδικό του δώρο.
🔻 Το “αντίο” του πατέρα
Η τελευταία φράση του Στέφανου, λίγο πριν χαθεί:
«Αν μπορούσα να επιστρέψω πίσω, θα σε αγκάλιαζα πιο δυνατά. Θα σου έλεγα ότι είσαι το καλύτερό μου κομμάτι».
Η σειρά κλείνει με την απόλυτη σιωπή και την παρουσία της Φωτεινής να χάνεται στην ομίχλη, αφήνοντας πίσω έναν πατέρα που λύτρωσε την ψυχή του.
